#1: "Bo śmiał mi przerwać"

 


Zaczęło się banalnie. Rozmawialiśmy o czymś przy kolacji. Mówiłam mu o planach na weekend — niezobowiązująco, w moim tonie, który zawsze oznacza, że to nie jest dyskusja. A jednak... przerwał mi.

— Może zamiast wyjazdu lepiej byłoby zostać i...

Zamarłam. Spojrzałam na niego ponad kieliszkiem wina.

— Co zrobiłeś? — zapytałam chłodno.

Zrozumiał w sekundę. Cisza. Spuścił wzrok.

— Przerwałeś mi — powtórzyłam. — Mnie.

Odsunęłam krzesło. Wstałam powoli i powiedziałam tylko jedno zdanie:

— Do skrzyni. Teraz.

Skrzynia: 40 minut. Bez słów.

Zawsze chodzi tam sam. Czasem nawet nie musi się rozbierać — poniżenie nie wymaga nagości. Wystarczy, że wie, co zrobił i co musi się wydarzyć, by to „odkręcić”.

Zamknęłam go. Nie trzaskałam klapą. Zrobiłam to cicho, jakby zamykała się stara książka. Poszłam zaparzyć herbatę. Puściłam sobie ulubiony podcast.

Kiedy wróciłam, nie powiedziałam nic. Usiadłam w fotelu naprzeciwko i po prostu czekałam. Po 40 minutach zapukał. To ustalony sygnał.

Otworzyłam skrzynię.

Patrzył na mnie. Spocony. Skruszony.

— Przepraszam, Pani — wyszeptał. — Nie powinienem był ci przerywać. Proszę... pozwól mi cię wysłuchać.

Uśmiechnęłam się łagodnie. Dotknęłam jego policzka.

— Właśnie tego oczekiwałam.

Refleksja

To nie była wielka awantura. To było subtelne przesunięcie granicy. A ja nie pozwalam, by granice się rozmywały. Skrzynia przywraca porządek. On tego potrzebuje. Ja tego wymagam.

I niech każdy, kto śmie twierdzić, że kobieta nie powinna mieć ostatniego słowa, zamknie się chociaż na chwilę. Najlepiej w skrzyni.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Tylko on, cisza i moja wola.

  Karcer – moja świątynia kontroli i lustro duszy niewolnika Są takie miejsca, które w oczach niewtajemniczonych wyglądają jak zamknięcie. Dla mnie – i dla mojego niewolnika – karcer to coś znacznie więcej. To narzędzie, rytuał, przestrzeń, gdzie odzieram go z pozorów samostanowienia i sprowadzam do jego esencji: czystego uległego oddania. Dla wielu to po prostu małe, ciemne pomieszczenie – dla mnie to świątynia, gdzie sprawuję rytualną władzę, a on doświadcza katharsis. Dlaczego kocham karcer? Karcer daje mi satysfakcję i władzę, ale nie tę ordynarną, powierzchowną. To subtelna forma dominacji, która działa na psychikę głębiej niż jakikolwiek bat. Gdy zamykam drzwi tego miejsca, czuję spokój. Wiem, że mój niewolnik jest tam, gdzie powinien być – w ciemności, sam, odcięty od świata, skupiony wyłącznie na mnie i mojej woli. Czasem wykorzystuję karcer jako karę – za brak dyscypliny, zuchwałość, lub po prostu po to, by przypomnieć mu, kim jest. Innym razem to nagroda – sposób na oczys...
Czytaj więcej

Spotkanie dwóch światów dominacji – moja fascynacja blogiem Pani Doroty

Czasami Wszechświat podsuwa nam coś nieoczekiwanie pięknego. Coś, co nie tylko nas zaskakuje, ale wręcz porusza do głębi – jakbyśmy zobaczyły własne odbicie, ale w innym lustrze. Tak było, gdy przypadkiem trafiłam na blog https://bdsmdomina.wordpress.com/ . Wiecie dobrze, że jestem kobietą konsekwentną. Kocham kontrolę. Kocham ciszę w karcerze, która z czasem zaczyna mówić głośniej niż jakikolwiek krzyk. Kocham spojrzenie uległego, gdy w końcu rozumie, że odebrałam mu nie tylko swobodę ruchu, ale i ciężar decyzyjności. Moje podejście do femdomu jest surowe, bezpośrednie, cielesne. Ale też – przemyślane, symboliczne, głęboko zanurzone w rytuale. Tym większym zaskoczeniem był dla mnie blog Pani Doroty. Bo to inna forma dominacji – subtelniejsza, bardziej duchowa, poetycka. Jej słowa mają strukturę rytuału, ale miękkość aksamitnych kajdan. To nie tylko doświadczenie – to filozofia. To kobieta, która wie, czego chce, ale nie potrzebuje krzyczeć. Jej siła płynie z ciszy, z dojrzałości, z za...
Czytaj więcej

FemDomania.pl – gdzie fantazje spotykają rzeczywistoś

W świecie pełnym masek, poprawności i codziennego udawania, potrzeba autentyczności i wyrazistej ekspresji staje się coraz silniejsza. Zwłaszcza dla tych z nas, którzy czują, że „więcej” zaczyna się tam, gdzie kończy się przeciętność. I właśnie dlatego chcę dziś podzielić się z Tobą miejscem, które jest wyjątkowe — nie tylko dla mnie jako Dominy, ale też dla tysięcy osób poszukujących swojego miejsca w świecie BDSM. Mówię o FemDomania.pl – polskim portalu społecznościowym, który skupia ludzi zafascynowanych relacjami D/s, femdomem, uległością, fetyszem i szeroko pojętą erotyczną grą sił. Co znajdziesz na FemDomanii? To nie jest kolejny płytki portal randkowy. FemDomania to przestrzeń dla ludzi świadomych swoich pragnień — tych, którzy wiedzą, że relacja może być zarówno emocjonalna, jak i oparta na strukturze dominacji i uległości. Portal oferuje wiele funkcjonalności, dzięki którym można nie tylko znaleźć swoją drugą połówkę do zabawy... ale też zbudować realną, autentyczną więź ...
Czytaj więcej